Hey gidi patlıcanlı börek sen nelere kadirsin!!!

Efenim herşey baharı anımsatan bir kış günü bizim işyerindeki kızları "house-warming" partisine çağırmamla başladı. Zaten kapı gıcırdasa toplanıp, kendilerini keke ve böreğe gömme sevdalısı olan bizim kızlar ( yanlış anlamayın hiçç şikayetim yok, bana hep misafir gelsin, ben yedireyim içereyim razıyım. Seviyorum ben böyle şeyleri. Ama hizmet ederken ağır dedikoduları kaçırıyorum o başka), cumburlop atladılar bu çağrıya. Neyse herkes birer birer gelmeye başladı, salon doldu; sonunda Sndrfknella'cım da geldi. Kapıyı açtım ama asansörden inen arkadaşımın yüzü bir garip, kıs kıs gülüyor, bir türlü içeriye girmiyor. "Ne oldu dedim?",
"Sen nereye taşınmışsın biliyor musun?" dedi. Benim aklımdan bilumum felaket senaryoları geçerken o bombayı patlattı; "Ekmekçikız'ın komşusu olmuşsun!!!" ve kapının önünde Ekmekçikız'ın kapısına bakarak bir yarım saat "bak sen şu Allahın işine, vay be ne tesadüf" konulu kısa bir seminer düzenledik; içeridekiler çatladı.

O günden beri, Ekmekçikız'ın önüne atlayıp "Ben kimim biliyor musunuz?" dememek için kendimi zor tuttum çünkü ne bileyim belki hoşlanmayacaktı onu tanımamdan, rahatsız olacaktı. Belki blogdaki yazılarını istediği gibi yazamayacaktı, kendini kısıtlayacaktı vs. vs. bilumum düşünce geçti kafamdan ve onu tanıyıp da tanımamazlıktan geldim. İstedim ki Ekmekçikız bir şekilde keşfetsin beni ve eğer o isterse söylesin beni tanıdığını vs. vs.

Geçen gün onlara börekten tadımlık birkaç parça verirken aklımda birkaç fikir vardı işin açıkçası; 1-bakalım ekmekçikız, onun tarifini biraz değiştirerek yaptığım patlıcanlı böreği beğenecek mi? 2- bakalım bu börek Ekmekçikız'a benim kim olduğum hakkında bir fikir verecek ve ben de en sonunda "ben sizi tanıyoruuuummm!!!" diyebilecek miyim? 3- valla ben yaptığım bu böreği pek beğendim, boğazımdan geçmedi, komşumda tatsın!!!

Zaten daha sonra herşey Ekmekçikız'ın anlattığı gibi gelişti. (Bakınız !!!!). Bir börek bütün herşeyi açığa kavuşturdu. Sarma ve Ekmekçikız içeri girerken, çok uzun zamandır tanıdığım dostlar evime gelmiş gibi oldum, acayip sevindim. ( Çok da utandım aslında çünkü ev hiç olmadığı kadar dandiniydi, üstümde bir pijama altı ve aydeş bir t-shirt, saç baş dağınık. Perdelerin biri bir yerde biri bir yerde. Hollywood filmlerinde gördüğümüz depresyondaki, işsiz ev kadınları gibi karşıladım sevgili komşumu. İlk görüşmede dandini bir ev. Annem görse kesin sıkı bir azar işitirdim. Bir de üstüme benim oğlan Sarma'ya bir tısla bir tısla, kulakları yatırdı arkaya, iki senelik hayatında o kadar çok sesi çıkmamıştı. Cıyak cıyak mavladı. Çok konukseverdi. Utandım, rezil oldum valla. Dağdan gelip bağdakini kovdu resmen. Edepsiz Misket). Ekmekçikız Sarma'yı tanıştırırken, "biliyorum biliyorum ben sizi de onu da tanıyorum diyecektim" ama tuttum kendimi.

İşte birbirimizi keşfetme hikayemiz budur. Valla ben böyle bir komşum olduğu için çok mutlu ve keyifliyim. Daha nice kahve,çay, soda, meyva suyu ve çeşitli börek, pasta, salata keyfine diyorum.

Bazen şanslı bir insan olduğumu düşünürüm ama artık gerçkten eminim. Ben çoook şanslı biriyim.



P.s: Ekmekçikız, kabaklı salatan müthiş olmuş. Ertesi gün gelen misafirlerime yaptım, bayıldılar. Tekrar teşekkürler ve eline sağlık.