to be or not to be

Biraz önce Enke'nin haberini okuyunca intihar düşüncesi yeniden düştü aklıma. İntihar düşüncesi herkes de var mıdır bilmem ama ben sık sık bu şekilde hayatımı sonlandırmayı düşünürüm. Hele bu aralar hayat bana bu kadar ağır gelirken, intihar iyi bir seçenek gibi gözüküyor. Bu yüzden intihar şekillerini bile gözden geçirdim.

Madde 1: Hap içmek
Hangi hap ne kadar hızlı öldürür bilmiyorum. O kadar hap içip, oturup ölmeyi beklemem, sürekli "şimdi mi? şimdi mi?" düşüncesi ile geçmez o dakikalar. Bu yüzden hap içip intihar etmek seçeneğini siliyorum.

Madde 2: Bir yerden atlamak

Kendimi bir yerden atayım desem ya yarı yolda vazgeçersem ya da ölmez, yaralanır, sakat kalırsam. Becerip ölürsem, pişmanlık içinde ölürüm. Yok ölmez sakat kalırsam ya sevgilinin ya da annenin başına dert olurum. En iyisi bunu da elemek.

Madde 3: Trenin, arabanın önüne atlamak

Bir önceki madde ile aynı, riskli bir seçenek. Otomatikman eleniyor. Hem o kadar acı içinde ölmek istemem. Bir de ölünce cesedim yakışıklı olsun. Şimdi tren çarpınca zaten profilim bozuk iyice façayı bozmayalım.

Madde 4: Siyanür içmek

Öncelikle siyanürü nerden bulucam? Hadi buldum diyelim, nasıl içicem. Ben "nasıl yakıcak şimdi bu her yerimi" diye düşünür yine yarı yolda vazgeçerim, olmaz.

Madde 5: Kendini asmak

Kendimi asmak vs. gibi yöntemleri de otomatikman eliyorum. Beceremem ben öyle şeyleri.

Sonuç:

Görünen o ki ben intihar falan edemem ya da böyle birşeyi gerçekleştirecek kadar henüz gözüm dönmüş değil. En iyisi koy götüne şu yalan dünyanın...