Julia'ya Sesleniş

Geriye dönemezsin artık

çünkü hayat hep ileri savurur seni

tıpkı bitimsiz bir uluma gibi.

İnsana özgü neşeyle yaşamalı kızım

ağlayıp durmaktansa

çıkışsız bir duvara karşı.

Köşeye sıkışmış duyacaksın

yitik, kimsesiz duyacaksın kendini

belki hiç doğmamış olmayı dileyeceksin.

Ne diyeceklerinden kuşkum yok sana

bir anlamı olmadığını hayatın

uğursuz bir şey olduğunu söyleyecekler.

O zaman daima anımsa

bir gün seni düşünerek yazdıklarımı

tıpkı şimdi olduğu gibi.

Yalnız bir adam, bir kadın

nedir ki tek başına

bir toz zerresinden başka?

Oysa sana seslenirken ben

bu sözleri yazarken sana

diğer insanlar da var benim aklımda.

Yazgın sende başlayıp sende bitmiyor

geleceğin kendi hayatın

onurun herkesin onuru.

Direnmeni umuyor onlar

neşenle güç vermeni

karışmasını şarkının şarkılarına.

O zaman daima anımsa

bir gün seni düşünerek yazdıklarımı

tıpkı şimdi olduğu gibi.

Ne kendini kaptır, ne dışında kal

ve yarı yolda deme asla

pes ediyorum, benden bu kadar.

Hayat güzel, göreceksin

her şeye karşın nasıl da

seveceksin, dostların olacak.

Sonunda bir bakacaksın ki

iyisiyle kötüsüyle

tüm varlığın olmuş bu dünya.

Bağışla beni, sana başka

ne diyeceğimi bilmediğim için

ama anla lütfen, hala yoldayım ben de.

Ve daima, daima anımsa

bir gün seni düşünerek yazdıklarımı

tıpkı şimdi olduğu gibi.

José Agustın Goytısolo

Bugünlerde elimde "İyi Hayat" var. Gerçekten "hayat, bizim ondan yaptığımız şey" galiba.