Cumartesi pazardan dönerken ve trafik ışığının kırmızıdan yeşile dönmesini beklerken gözüm öndeki arabaya takıldı. Direksiyonda oturan genç çocuğu sürekli öpüp duran ablanın taşkın sevgisine bakakaldım. Kırmızının yanmasını beklerken bile sabredemeyip öpüşecek koklaşacak hatta araba hareket ettiğinde dahi birbirlerinden ayrılmayıp, birbirlerine sarılmış vaziyette arabayı kullanacak kadar sevgi böcüğü olan bu çifte bakınca ister istemez hiç böyle aşık olup olmadığı mı sordum kendi kendime. Şimdi doğruya doğru ben hiç bu kadar aşık olmadım. Aşık olduğumu da böyle arabalarda taşkın bir sevgiyle öpemedim. İşin gerçeği ben öyle hayatının erkeğini bulan, onunla mutlu mesut bir hayat paylaşan şanslı kadınlardan olamadım. Bu yüzden bu çifte bayıldım. Umarım herşey iyi olur onlar için. Umarım birbirlerinden hiç ayrılmazlar ve kavuşmalarının harareti geçtiği zaman birbirlerinin gözlerini oymazlar.
Peki ya siz? Siz böyle sevdiniz mi birilerini?
3 yorum:
__Aşktan da öte bi kimyada söz konusu sanırım bu öpüşgenlerde__
Aşk ya da kimya vardı birşey işte denizero ama yogundu belli!!! :)))
ben oyle asigim.
ama Turkiyede ulu orta biraz zor oluyor bu isler, ama ortam musait olunca ben de pek yanindan ayrilmam, beni yurtdisinda ziyarete geldiginde de firsatlari kacirmam :)
Yorum Gönder