Son günlerde arabada ve ofiste sürekli Jehan Barbur dinliyorum. Daha önce bu kadar berrak bir ses dinlememiştim.
Bu aralar ülkede olup bitenler o kadar canımı acıtıyor, bunca akılsızlık, aptallık, aymazlık, "ben yaptım oldu"culuk ve densizlik karşısında beynim ve içim acıdan patlayacakmış gibi oluyor. Hiçbir şey yapamıyor, sesimizi çıkartamıyoruz. Hrant gideli dört sene, Mumcu, Kışlalı, Üçok gideli on seneden de fazla oldu. Biz hala "bu hikaye böyle bitmez" diyecek sıpahiyi bekliyoruz umutla, iyi niyetle. Sanırım bizim çocuklarımız da o sıpahiyi bekleyecekler aynı umutla.
Bugün Jehan Babur'un bu şarkısını sıpasihini bekleyen biz gariban umutlu aşıklara adamak geldi içimden.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder