Biliyodum gözyaşlarımın yanaklarımdan yağmur gibi ineceğini, bir dolu sümüklü mendilden oluşan minik bir dağ oluşturacağımı. Ama inadım işte oturdum izledim "Yaprak Dökümü"nün son bölümünü. yok öyle beş senedir izlediğim bir dizi falan değildi. Sadece geçen seneden beri her çarşamba televizyon başına oturup izliyordum ama zaplarken gördüğüm gelecek hafta fragmanları sayesinde hakimdim önceki bölümlerine. Evet biraz abartılı bir diziydi, Tekin ailesinin başına gelenler pişmiş tavuğun başına gelmedi ama yine de herkes kendinden birşey buldu işte bu dizide. Dün akşam ki bölümü izlerken tıpkı onlar gibi babasız kalan bize ağladım durdum. tam herşey yoluna girmişken Ali Rıza gibi aniden gidiveren ve o gittiğinden beri yarım kalan halimize ağladım. Kalbimin tam ortasında yumruk gibi birşey var ve her geçen gün ağırlaşıyor. Geçecek diye bekliyorum ama nafile. Uzatmayacağım lafı daha fazla. Zaten Aydan Atlayan Kedi hissettiklerimi benim yerime gayet güzel açıklamış. Fazla lafa gerek yok. Gerçekten de "biz bir dizi izlemedik aynaya baktık."
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder