bittim

"enseyi karatmayın!!" olduuu

"güzel günler göreceğiz" hı hı hı oldu canım başka

"mücadeleye devam,inadına barış" öyle miiii! nerede bu mücadele? benim evin salonunda mı,olur bu akşam biraları alın gelin o halde!!

Şimdi baş parmağınızı işaret parmağınız ile orta parmağınız arasına sokup elinizi bileğinizden döndürüp yüzünüze çevirin. Evet bu size / bize son onüç senedir yapılanların işaretidir ve yukarıda girişte yazdıklarımı da biz azınlıkların kendi kendini rahatlatma, gaza getirme ya da bir nevi mastürbasyonu olarak düşünün.
Bilmiyorum neyse ne ama ben bittim. Dün sabahın köründen beri sandık başlarında uğraşıp daha biz okuldan çıkmamış ve sandıkları teslim etmemişken atılan zafer nidalarını duyduğumdan beri çaresizim, fena halde umutsuzum, yalnızım ve tükeniğim. Hiç bir şeyle ilgili umudum, isteğim ve inancım kalmadı. ruhum bedenime o kadar ağır geliyor ki dün akşamdan beri vücudum çökük, zorla yürüyorum zira ruhumu taşıyamıyorum. Varolmanın dayanılmaz ağırlığı ağır geliyor omurgama. Ağlayamıyorum bile, katıldım kaldım.

Herkes gitmekten bahsediyor, onların gidebilme ihtimalini seviyorum ve bir kenarda durup kollarımı kavuşturmuş izliyorum onların gidebilme ihtimallerini, evet biraz imrenerek biraz da merakla. Yolları açık olsun diyorum ve bu sabah bulduğum bir Kavafis şiirini armağan ediyorum onlara:

'Bir başka ülkeye, bir başka denize giderim,' dedin
'bundan daha iyi bir başka şehir bulunur elbet.
Her çabam kaderin olumsuz bir yargısıyla karşı
karşıya;
-bir ceset gibi- gömülü kalbim.
Aklım daha ne kadar kalacak bu çorak ülkede?
Yüzümü nereye çevirsem, nereye baksam,
kara yıkıntılarını görüyorum ömrümün,
boşuna bunca yıl tükettiğim bu ülkede.'

Yeni bir ülke bulamazsın, başka bir deniz bulamazsın.
Bu şehir arkandan gelecektir.
Sen gene aynı sokaklarda dolaşacaksın,
aynı mahallede kocayacaksın;
aynı evlerde kır düşecek saçlarına.
Dönüp dolaşıp bu şehre geleceksin sonunda.
Başka bir şey umma -
Ömrünü nasıl tükettiysen burada, bu köşecikte,
öyle tükettin demektir bütün yeryüzünü de.

Kavafis

Onlar gidebilme ihtimallerini konuşurken ben arabamı duvara nasıl çarparım da kendimi atomlara bir daha birleşmeyecek şekilde nasıl ayırırımın hesabını yapıyorum.
O kadar bittim işte ben...