yeni hayat

Bu ay bereketsiz geldi. Yazacak çok şey olmasına rağmen ya içimden gelmiyor ya da vakit olmuyor.

Son üç gündür pek meşgulüz. Sndrfknella'cım evini değiştiriyor. Yepyeni, bol ışıklı şirin bir eve taşındı. Pazartesi ve Salı eşyaları toplamakla dün de taşınmakla geçti. Ben tecrübeli bir taşınmacı olarak ona nacizane yardım etmeye çalışıyorum. dün akşam bir düşündüm de şimdiye kadar altı kere taşınmışım. Ne az ne de çok bir rakam.

Taşınmaları severim ben. Herşey ortalığa dökülür. Yıllardır evin bir köşesinde biriktirilen, "aman kalsın sonra kullanılır" denilen ama hiçte kullanılmayan eşyalar, kıyafetler elden geçer ve -yapılabilinirse- verilenler verilir, dip bucak bir temizlik yapılır. Taşınmalarda insanın ruhu ferahlar (en azından benim gibi atmasını, fazlalığı sevmeyen biri için çok ferahlatıcı bir eylem).

Öte yandan taşınmalarda biraz da hüzün vardır. Acı tatlı bir çok şey yaşanır yıllarca o dört duvar arasında. Ağlamaların, gülmelerin, sevişmelerin, tartışmaların, sevinçlerin, heyecanların kısacası insana dair herşeyin gizli sessiz tanığıdır o duvarlar, ev. Ve her taşınmada arkada birşeyler bırakıyormuşum gibi gelir. aileden birilerini arkada bırakıyormuşum, terkediyormuşum, ellerimle yabancılara veriyormuşum gibi gelir, içim burkulur. Her taşınmada odalardan birer birer eşyalar çıkarken boğazım düğümlenir, vazgeçmek, o yerden taşınmamak, yıllarca orada kalmak gelir içimden. Ama yine de inatla son kolinin çıkmasını bekler, odalara tek tek girer, evle vedalaşır ve sokak kapısını son kez kapatmadan bir iki damla gözyaşını bırakırım kapının eşiğine.

Şimdi umarım herşey Sndrknella'cım için çok ama çok iyi olur. Yepyeni bir dönem başlıyor onun için. Baharın tüm güzelliğini yaşayabileceği güzel balkonunda nice kahveli sohbetler diliyorum kendisine.