Bazen bazı şeyleri yapamadığıma fena yanıyorum. Mesela araba kullanırken makas atamıyorum, ikiden fazla yabancı dil konuşamıyorum, şarkı söyleyemiyorum, basket oynayamıyorum, beyin ameliyatı yapamıyorum, balerinler gibi havada dönüp parmak uçlarımda duramıyorum, ters takla atamıyorum (eskiden atardım ama o zaman dokuz yaşındaydım), bacaklarımı 180 derece açamıyorum. Hepsi bir şekilde bana lazım oluyor ama yapamıyorum işte. Neyse böyle idare edicez artık ama şu anda parande atabilmeyi çok ama çok isterdim çünkü aşçılık kursunun her iki sınavından da geçmişim. Benden mutlusu yok!!! Bitirdim yaw!! Kendimi Rus boksörden önce dayak yiyip sonra da onu son anda benzeten Rocky gibi hissediyorum. O kadar stres, haftasonu millet evinde, sokakta eşi ya da sevgilisiyle fink atarken mutfakta geçirilen saatler, bir saatte üç yemek çıkarma heyecanı, proje stresi, mide yanması, kafada tilkilerin kuyruklarını birleştirmeye çalışmaca kısacası o kadar kan, ter, gözyaşı....İçimde bir Rocky var fonda "Eye of the Tiger" çalarken "Adriaannnn!!!" diye bağırmak ve sevinçten parande atmak isteyen!!!!
Aferim bana be blog!! Bugün için çikolata renkli şarkıcımız söylesin:
4 yorum:
Tebrikler Kargacım...
Artık 2 profesyonel şefimiz oldu, bloggerlerin sırtı yere gelmez:)
En kısa zamanda elinizden mamalar yemek dileğiyle sevgiler yolluyorum...
Aaa ne garip bak bende beyin ameliyatı yapamıyorum :):)
tam da dün akşam kızım, "Karga abla bize yemek yapsa!" diyordu. Bir "şef"in elinden çıkmış yemek yemek istermiş.
Ama öncelikle senden mereng yapmayı öğrenmeliymişim.:)
İşin çok valla! :))
Hmmm emir büyük yerden gelmiş. Hemen enteresan bir tarif bulmalıyım. Mereng yapmak pek bir kolay. Hele ehele ekmek yapan biri için çocuk oyuncağı.
Yorum Gönder