çaresiz

En çok böyle zamanlarda okuyup doktor olmadığıma hayıflanıyorum. Eğer bir doktor olsaydım dün akşam bir saniye bile düşünmeden koşa koşa Van'a giderdim. Birilerini hayata döndürmek için çabalar, burda böyle eli kolu bağlı yaşlı gözlerle televizyona bakmaktan ya da birkaç parça eşya göndermekten daha iyi birşeyler yapardım.
En çok böyle zamanlarda insan, içinde büyüyen derin çaresizliğin karşısında şaşkın, iki büklüm kala kalıyor. Aklının tüm kıvrımları oradakileri düşünmekten zonklarken, bu olanları engelleyememenin yarattığı acizlik insanı eziyor.
Bir de böyle zamanlarda hala din, dil, ırk gibi anlamsız meseleleri sündürüp, deprem olduğundan beri aptalca tweetleri atmakta sakınca görmeyen beyinsizleri sonsuza kadar bu dünyadan sürecek bir sihirbaz olamadığıma yanıyorum.
Elim kolum bağlı Van'dakiler için ağlıyorum.