yanık

Sağ kolumu yine fırına kurban verdim. Dirseğimin üzerinde şöyle ceviz büyüklüğünde bir yanık izi var. Düşen masanın morarttığı yerin epey üzerinde, tencere yanığının hemen sağında. Sağ kolumla zorum var benim anlaşıldı.
Dün yanık koluma yumurta beyazı sürerken birden hayatın bir yanıktan ya da kesikten pek de farklı olmadığını düşündüm. Hiçbirşey yokken herşey yolundayken hayatta insan yaşadığı rutinden başka birşeyin farkında olmuyor. Ancak rüzgar tersine esmeye başlayıp toz duman olunca hayatımızda herşey o soruna kitleniyor. Vücutta da öyle işte; bir yara ya da kesik olmadığı zaman hiç elin ayağın parmakların vs.nin farkında oluyor muyuz? Yoo dikkat bile etmiyoruz organlarımıza. Ama ne zaman bir yerimiz yaralansa orası zayıf noktamız oluyor. Ona göre dikkat ediyoruz hareketlerimize ve zaman geçip de o yara iyileşene kadar bu böyle devam ediyor. Hayatta da öyle zaman geçip sular duruluncaya kadar bir yerler kanıyor ya da dokununca acıyor. Sadece sabredip yaranın kabuk tutmasını beklemek lazım. O zaman yine herşey eskisi gibi olacak, yine sadece o belli rutinimizde yaşayacağız ve yine yanıklarımıza yumurta sarısı sürüp, onlardan öğrendiklerimizi cebimize atıp yolumuza devam edeceğiz.