artık tamamen ikna oldum...kesinlikle beni okumuyorsun. o yüzden rahat rahat yazabilirim. birkaç gün önce sana o kadar yakındım ki ruhun duymadı. işyerinde dolaştım, ofisinin kapısının önünde durdum. oradaydım yani sana beş adım yakın. kapıyı birden açsan ve beni karşında görsen amma sürpriz olurdu ama olmadı. iyi ki de olmadı. birkaç gün boyunca sana uğrayıp "merhaba" desem diye düşündüm; sonra vazgeçtim. son kez mecburen senin işyerinde bulunmam gerektiğinde evren bana sürpriz yaptı; seni koridorun sonunda bir odadan çıkarken gördüm. sen de biran benim olduğum tarafa baktın ama maske sağolsun hiç anlamadın benim ben olduğumu. görünüşünde hiçbir değişiklik yok ama fikirlerin, hayatın, rutinlerin değişti mi bilmem. yalan yok sende nelerin değiştiğini bilmek isterdim. kader denk getirmedi, yan yana teğet bile geçmedik. iyi de oldu bence. sen olduğun yerde kal; ben hala ait olduğum yeri arıyorum. bulduğum zaman orada kalacağım.
