17 Ağustos 2011 Çarşamba

döndüm de gittiğimi bile anlamadım ki

Biliyorum daha önceki dönemlere kıyasla az yazıyorum. Geçen hafta izinliydim. Restorandan başka bir yere de gitmedim. İzin zamanı izin gibi geçmedi anlayacağınız. Bugün ofiste ilk günüm ama dedim ya ben izne gittiğimi anlamadım ki döndüğümü anlayayım.
Restoranda ise ramazan dolayısıyla günler karmaşık geçmekte. Her gün iftar öncesi bir karışıyoruz. Bizde hem iftara rezervasyon yaptıranlar hem de normal ala carte müşterileri olduğu için her akşam saat sekiz ile on arası gerginlik had safhada. Büyük şef yine pos makinasının orda durup taaruz komutanı gibi emirler verip duruyor.
"Oğlum bana beş levrek külbastı, iki piliç, on hünkar beğendi veriyosun. Yalvarıyorum çok rica ediyorum."
En çok şu son cümle hoşuma gidiyor. Komiler, garsonlar veya mutfakta birisi biraz ağır davranıp, işi aksattığında büyük şef, sinirlenip bağırmadan önce oldukça imalı -hadi ironik diyelim- bir şekilde "yalvarıyorum çok rica ediyorum" diyor. bir de büyük şefin "herkes" yerine "herkeş" demesine hastayım. Bunu duyunca ister istemez gülümsüyorum. Birgün neye güldüğümü soracak rezil olucam.
Ev de ise artık tek başımayım. Bir hafta önce giysilerinin bir kısmını alıp annesinin evine gitti. Dün de ev tutacaktı ne yaptı bilmiyorum. Sanırım diğer eşyalarını taşıması yakındır.
İşte böyle piyasalar gibi bana da ramazan rehaveti çökmüş durumda. Yapacak bir ton iş var ama hiçbirşey yapmıyor, suyun yolunu bulmasını bekliyoruz.

2 yorum:

Noni dedi ki...

Çok isterdim biliyor musun bir restoranın mutfak kısmında çalışmak... Ne görev verirlerse versinler o heyecanı yaşamak isterdim... Türkiye'de yaşadığım dönemde işimden şikayet ettiğim bir zamanda istifa edip Mutfak Sanatları Akademisi'ne gitmeyi bile düşünmüştüm ciddi ciddi, ama sadece bir hayal olarak kaldı benimkisi...
Bu yüzden seni takdir ediyorum ve herşey yolunu bulur sen hiç pes etme diyorum...

karga'nın günü dedi ki...

Gerçekten çok keyifli, eğlenceli ve bir o kadar da stresli bir iş bu mutfak işi. Bazen bu işe bu kadar geç başladığım için üzülüyor ve birşeyleri başaramayacakmışım gibi hissediyorum ama her zaman su yolunu bulur diyerek kendimi motive ediyorum.